Rond april 2005 zaten Mara en ik op een bank, voor een raam met een biertje (zoals we dat in andere maanden vaak herhaald hebben). We hadden het over desinteresse, onbegrip en onbenul van mensen, die we goed kenden, minder goed kenden, helemaal niet kenden, of zo nu en dan via èèn of ander medium in een willekeurige woonkamer aantroffen.

Een heropvoedingskamp zoals Balkenende voorstelt, zagen we niet zitten, maar we waren wel benieuwd of we gedeelde interesses bij anderen konden doen aanwakkeren. Aangezien zij journalistiek studeerde en ik een niet geringe affiniteit heb met het bekijken en maken van filmpjes, hadden we ons medium al snel gevonden. We leenden een camera, bedachten 'n naam, vonden iemand die onze filmpjes op internet wilde hosten en Reageerbuis was geboren.

Een aantal punten dat we aan de orde wilden stellen was de woningnood, de armoede en het nare asielbeleid van Verdonk. Daarnaast vonden we het leuk een kijkje te geven in de keuken van verschillende groepen activisten. Dit laatste biedt meestal beelden, die spectaculair genoeg zijn om te blijven kijken en we hoopten dat enig inzicht in de wereld van activisten ervoor zou zorgen dat hun acties niet meer zo snel werden afgedaan als geschreeuw van werkschuw tuig.

In praktijk kwam het erop neer dat we samen ideeën bedachten voor items, of reageerden op een vaag of concreet gerucht over een potentieel interessante gebeurtenis. Daar aangekomen posteerde Mara zich voor de camera, of - als zij verhinderd was - zocht ik ter plekke een presentator en 's nachts plakte ik de beelden door elkaar. Snel daarna stond een filmpje online.

Ondertussen is Mara geen Reageerbuizerd meer, maar schaduwraadslid bij het Haarlemse Axielijst en ik heb een eigen (haperende) camera en een volgende variatie aan vreemde vogels gevonden, dat vaak meegaat om via de lens tegen jullie te praten.

Met de tijd en komst van nieuw bloed zijn de ambities gegroeid en we beperken ons niet meer tot het kweken van interesse voor politieke vraagstukken, maar gaan ons ook bezighouden met hele praktische punten, die ik vanavond nog niet ga verklappen...

Wat vooral belangrijk is om te vermelden is dat we geen poging doen om objectief verslag te geven. We hebben allemaal zo onze ideeën over hoe zaken werken en hoe ze zouden moeten werken, precies dat is wat ervoor zorgt dat geen enkel 'objectief' medium haar naam werkelijk kan waarmaken.

Objectiviteit is een farce en hoewel sommigen die goed hoog kunnen houden, proberen we met Reageerbuis geen valse naam op te bouwen, hoewel we ons identificatiebewijs lekker thuis laten als we de hort op gaan. Als je zegt dat objectiviteit het grootste goed is en dat iedereen, die verslag doet van de actualiteiten dat moet nastreven heb ik èèn advies voor je: "Bekijk 't maar!"

-- Vaas